سال ها و روزها

ساعات و دقایق و ثانیه ها

پرشتاب از پی هم میگذرند

و کسی به خط پایان آرزوهایش نمی رسد

جنون خواستن در انسان امروز

همین که نفس میکشم کافی ست

و دموکراسی؟

طنزی بیشتر نبود

این را در شهر آلوده ام آموختم

نیمکت مرگ

پشت کرده به من

به جنگل افرا می اندیشد

در حیاط بیمارستان