سال ها و روزها

ساعات و دقایق و ثانیه ها

پرشتاب از پی هم میگذرند

و کسی به خط پایان آرزوهایش نمی رسد

جنون خواستن در انسان امروز

همین که نفس میکشم کافی ست

و دموکراسی؟

طنزی بیشتر نبود

این را در شهر آلوده ام آموختم

نیمکت مرگ

پشت کرده به من

به جنگل افرا می اندیشد

در حیاط بیمارستان

سالها
ته مانده ی خود را سر می کشند
از عمر آدمی
و انسان کوتاه بخت
در پس کوهی از آرزوها
لمس زمان را برای خویش
ناممکن میسازد

photo by Anahita

رویای پرنده ای دیدم
خوابم گسست
روی شانه ی چپم نشسته بودی و
چشمانت زل زده بود به آرزوهای من

تاب می آورم همه لحظه ها را
برای دستان بی دریغ مادرم
که کودکیم را به شادی و ترس آمیخت
با اندوه درون خویش

مرد عاقل
برای گرفتن فیل
وزیرش را به خطر نمی اندازد

آرام باش اسب کهر
پشت هیچ پرچینی
چیزی برای بدست آوردن نیست

تمام شعرهای نوشته ی جهان در چشمان توست
تمام نانوشته ها در قلبت
تو تمام شعرهای جهان منی

من آن تکه ی ضمادم
که در جنگ فسفری
بر سوختگی صورت کودکان بی مادر می گذارند
برای مرگ بی شیونشان

سادگی
غم انگیز است
و دردناک
دوست دوردست من
فراموش کردم

و هولناک

خدایا
روبان سرخت کجاست؟
خسته شدم بس که اندام بریده دیده ام
در این سرزمین مین های خنثی نشده

بسم الله الرحمن الرحیم
که جن دارد این جهان
اعوذ بالله من الشیطان الرجیم

سرنوشت آدمی به چهار ستاره متصل است
تنها چهار ستاره
وقتی امتدادشان یکی شود
یک جیغ
یک بوق گنگ
سرسام
تمام بدن سرد می شود

متاسفم
ستاره ها در یک خطند
پی
کیو
آر
استغفار
استغفار
استغفار

طرب الصفا !
شجر الدوا !
سمر السما !
نظر الدعا !
و قدم العلا !
ما مجهولیم در فراقت و
معدومیم در وصالت و
مغلوبیم در جفایت .
پرده ها همه بینداز
که یک نظرت هزار طلیعه و
یک اثرت هزار ودیعه .
کافران سنگ شوند به قهرت و
آدمیان منگ به عطرت .
پس ای در !
مرا به جفا مران
که خانه به جز در صدفت نتوانم . /

به دوستانم تسلیت بگو
دایره ی آبانم
زیر مثلث نمی دانم کدام ماه
همین دیشب مرد

بیشتر از این نیشکر از خاک من بچین
دلم داس تو را می خواهد

گره از گیسوانت باز کن
تا باز شود
گره از ابروانم

مرداد هم تمام شد
پیامبر بی نام و بی کتاب !
قصه ای
حکایتی
حدیثی
چیزی بگو
زمستان امسال که سر برسد
آذوقه ای نداریم . /

اولین بار است که با هم جمع شده ایم
دریا
باران
چند پرنده ی در پرواز
خط افق
من
و آرزوی شکل دیگری زیستن

تورنتو
بوستون
ملبورن

ō

پاریس !
منتظر باش
فکر می کنم شهر بعدی تو باشی
چمدان های دوست کوچکم را
از همین حالا بسته ام . /

سلام شهر بی پیامبر
دیگر واقعا از شکلت بیزارم . /

مجاور شده است
دست های من به ضریح
دخیل می نشینم
ذکر می گویم و
نماز می برم
بر دو گنبد آسمانت
و در میانشان که دره ی چیترا ست
و رود گنگ از آن می گذرد
غرق می شوم
آفتاب چشمانت
از شمال من طلوع می کند
دست غرب ات
به حوصله ی شرقم پیوند می حورد
و رودخانه ی فیداهاترات
جنوبت را در می نوردد . /

برای سحاب

ō

در چند قدمی تو خوابیده ام
اگر زمان اجازه دهد
از کنار تو می گذرم
اگر زمان اجازه دهد
به تو بر می خورم
اگر زمان اجازه دهد
کنار تو چای می نوشم و میوه می خورم
اگر زمان اجازه دهد
با هم قدم می زنیم
اگر زمان اجازه دهد
کنارت می نشینم و با تو گفتگو می کنم
اگر زمان اجازه دهد
جای خالیت را با برگ زیتون پر می کنم
حتی اگر زمان اجازه ندهد . /

و خداوند خشم کرد و گفت :
زمین دچار سکسکه ی درخت سنجد شده است
باید هفت هزار سال
در کیسه ی خالی از هوا تنفس کند
و یا هجده هزار بار بسم الله بگوید

ور نه اسرافیل
این بار
دیگر در صورش خواهد دمید . /

می دانی؟
لنگه کفش سرگردان در دست های من
تنها با پای تو جفت می شود
تو هم لنگه کفش کهنه ای
یا چیزی شبیه به آن نداری؟

گرچه
من جفت پاهایم را
در جنگ از دست داده ام . /